Chega San Xoan e parece que non hai tanta sardiña como sería desexable. Dámosvos unha opción moi presentable que ademais permite gozalas na casa sen que o olor quede a vivir convosco.
Sardiñas do “xeito” grandes e fermosas, duas por lata; pasádeas pola tixola ben quente co seu propio aceite, un pouco de sal medio fino e limón e perexil opcional.
Sobre un bo pan e non vos creredes o boas que están.
Chamado con cariño pasta ca´munizza (pasta co lixo), isto é un prato de cociña pobre, caracterizado por poucos ingredientes (pobres). En particular, os ingredientes fundamentais son o fiuncho bravo, que en case ningunha parte do mundo se recolle, as sardiñas, que moi a miúdo eran usadas para pescar outros peixes.
Paolo Benincasa – Físico na USC
Segundo a lenda, a receita foi inventada durante a invasión árabe no 827-829. Despois de ter tomado o poder de Sicilia. O seu goberno durou pouco porque foi derrotado facilmente e obrigado a escapar a Ifriqiya (que corresponden máis ou menos á actual Túnez) onde pediu axuda a Ziyadat Al´a e para voltar a conquistar Sicilia. Chegado a Sicilia coa flota árabe, encontrouse pronto en condición de escasez de comida. Entón, o cociñeiro de Eufemio alimentou ás tropas co pouco que tiña e o que a natureza podía ofrecer: pasta, sardiñas (que non eran moi frescas), fiuncho bravo e piñóns. O olor do fiuncho bravo conseguía agochar o desgradable das sardiñas, mentres que os piñóns foron engadidos para evitar que o uso de sardiñas non frescas provocara intoxicación alimentaria aos soldados (antigamente pensábase que os piñóns foran un remedio a este tipo de problema).
INGREDIENTES
600gr de Bucatini
2 Cebolas
50gr de Piñóns
1kg Fiuncho Bravo
2 sobres de Azafrán
Un pouco de sal
800gr Sardiña (fresca)
50gr Uva pasa
4 Sardiñas (en conserva)
Medio vaso Aceite de oliva ext. virxe
100gr pan raiado
Un pouco de pementa
Preparación
Limpar as présas de fiuncho bravo, fervelas, escorrelas e picalas. Conservar tanto o fiuncho bravo cando a auga de cocción ferva. Poñer os piñóns na augra temperada para que se volten brandos e, unha vez feito, escorrelos e conservalos. Poñer unhas pingas de aceite nunha tixola pequena xunto coas 4 sardiñas en conserva e deixar que as sardiñas se desfagan. Nunha tixola pequena xunto coas catro sardiñas en conserva e deixar que as sardiñas se desfagan. Nunha tixola grande poñer aceite, sofritir unhas cebolas e engadir as sardiñas salgadas (que acabamos de desfacer), os piñóns e a uva pasa. Despois duns minutos, engadir fiunchos bravos picados anteriormente e as sardiñas frescas (que precisan ser antes limpadas quitándolles tamén a cabeza, rabo e espiñas – xeralmente preséntanse abertas (coma un libro) -). Mesturar coa culler de madeira coa que se ten tamén que trocear as sardiñas. Cando o peixe estea listo, engadir un sobre de azafrán disolto en auga morna, un pouco de sal e pementa.
Nunha tixola pequena poñer tres culleres de aceite e facer torrar o pan raiado ata que se volva dorado.
Poñer o outro sobre de azafrán na auga de cocción do fiuncho e cociñar a pasta nesta mesma auga (xeralmente a pasta que se usa é o bucatino, unha pasta longa con burato lonxitudinal, pero, se fai falta, pódense usar tamén outras pastas longas, por exemplo as linguine coma na foto). Unha vez que a pasta estea al dente, escorrela, poñela na tixola coa salsa e mesturar. Servila despois poñer encima o pan raiado tostado.
INGREDIENTES
410 gr de harina
25 gr de levadura fresca de panadería
140 ml de agua
50 ml de vino blanco
1 pizca de sal
Aceite del sofrito
1/2 kilo de cebollas
350 gr de atún (escurrido)
Pimentón dulce
Aceite de oliva virgen extra
1 huevo
Salammbô Joyce
As empanadas son sempre moi socorridas, gustan a case todo o mundo, pódelas preparar con antelación e son un éxito en calquera celebración ou saída.
En cada zona de Galicia faise unha diferente, diferentes fariñas e diferentes enchidos, cada cal máis rica.
A empanada galega que elaboramos nesta ocasión é moi sinxela e unha das máis coñecidas, porque se trata dunha empanada de atún, aínda que podedes engadirlle olivas, pementos ou enchela do que máis vos guste…
Do que estou segura é de que vos vai saír moi rica, nada que ver coas empanadas compradas, e que cando a probedes formará parte do voso menú familiar.
Elaboración do recheo
Pelamos as cebolas e picamos. Poñémolas na tixola con aceite de oliva (non escatimedes no aceite xa que o imos necesitar para a masa) a lume medio ata que comecen a transparentanse. Engadimos entón unha culler de pementón doce, mareamos un pouco e incorporamos o atún escorrido, mesturado ben.
Xa fóra do lume, escorremos o aceite e reservámolo.
Elaboración da masa da empanada galega
Poñemos nun cuenco amplo a fariña, sal e o viño. Quentamos un pouco a auga, disolvemos nela a levadura e engadímolo ao resto, incorporamos tamén unhas 8 ou 10 culleres de aceite do sofrito. Xa só nos queda amasar, cando teñamos un composto uniforme tapamos cun pano e deixamos reposar ata que dobre o seu volume, o tempo que tarde vai depender da temperatura ambiente (como mínimo un par de horas).
Montaxe da empanada galega
Unha vez que a masa leveda o suficiente, amasamos de novo un pouco coas mans e repartimos a masa en dúas partes, unha un pouco máis grande que estiramos e poñemos na parte inferior da bandexa do forno. Enriba repartimos o recheo de forma homoxénea deixando os bordes libres. Estiramos a outra parte da masa e cubrimos o recheo, recortamos o exceso da masa dos laterais e pechamos a empanada unindo as dúas partes da masa, para isto iremos collendo uns petiscos de masa e retorcéndoos.
Coa masa que nos sobra podemos realizar algúns adornos.
Batemos un ovo e engadimos un pouco de pementón, con isto pincelamos toda a superficie da empanada. Se na casa hai alguén alérxico ao ovo podedes pincelala cun pouco de leite. Por último cun garfo picamos de forma aleatoria a superficie (así a empanada poderá respirar durante o enfornado). Introducimos no forno precalentado a 200ºC, baixamos a 180ºC e deixamos ata que estea dorada, nuns 30 ou 40 minutos estará lista.
Podedes facer o recheo e a masa da empanada galega na víspera, non pasa nada que quede toda a noite a masa reposando, levedando, e ao día seguinte só tendes que elaborar a empanada e enfornala.
__________________________________________________
___________________________________________________
Ingredientes 410 gr de harina
As cabaciñas teñen flores macho e femia. A femia encóntrase unida ao froito mentres o macho medra autonomamente con respecto ao froito e é caracteriado por un pedúnculo largo e fino. Xeralmente, para esta receita úsanse as flores macho, que son máis grandes.
INGREDIENTES:
Paolo Benincasa – Físico na USC
Preparar un montón con fariña tamizada e auga ou cervexa fría, vaise homoxeneizando cunha batidora ou un garfo ata que permaneza unido. O resultado non ten que ser demasiado líquido nin demasiado denso. Mentres se segue mesturando, engadir o sal e o ovo batido (pódese escoller de batir só a clara ou clara e xema). Unha vez que o composto se volve homoxéneo, deixa agora reposar durante 30 minutos. Lavar as flores de cabaciña, quitar o pistilo e deixar que sequen encima dun trapo seco.
Cortar en cadrados (de dimensións adecuadas para que entren as flores) a mozzarella e deixar que perda un pouco de auga. Envolver cada cadradiño cunha (ou media) anchoa (depende do tamaño da anchoa). Meter o preparado dentro de cada flor e cubrir coa masa de fariña anteriormente preparada e fritilas en abundante aceite de oliva. Unha vez listo, poñer as flores fritidas enriba do papel de cociña ou dun trapo seco para que o aceite sexa absorbido. Suxírese consumilas cando están todavía quentes.
Se tes algunha dúbida ou suxestion podes deixar un comentario nesta entrada. Se queres facernos chegar as túas receitas con conservas podes enviala a info@catrineta.com
Flores de calabacín rellenas
Los calabacines tienen flores machos y hembras. La hembra se encuentra pegada al fruto mientras que el macho crece autonomamente con respeto al fruto y es caracterizado por un pedúnculo largo y fino. Generalmente, para esta receta se usan las flores macho, que son más grandes.
INGREDIENTES:
Flores de calabacín 10-12
Anchoas 10-12
Mozzarella 1
Harina blanca lo necesario
Agua/Cerveza lo necesario
Aceite evo lo necesario
Sal lo necesario
PREPARACIÓN:
Preparar un amasijo con harina tamizada y agua/cerveza fr´ıa, que van mezclada o bien con un batidor de mano o con un tendor hasta que se vuelva homogeneo. El amasijo no tiene que ser ni demasiado liquido ni demasiado denso. Mientras se sigue mezclando, añadir la sal y el huevo batido (se puede eligir de batir y poner sólo la clara o clara y yema). Una vez que el compuesto se ha vuelto homogeneo, dejar ahora reposar durante 30 minutos.
Lavar las flores de calabacín, quitar el pistilo y dejar que se sequen encima de un trapo.
Cortar en cubitos (de dimensiones adecuadas para que entren en las flores) la mozzarella y dejar que pierda un poco de agua. Enrollar cada cubito con una (o media) anchoa (depende del tamaño de la anchoa). Pasar cada flor así rellenado en el amasijo anteriormente preparado y freírlas en abundante aceite evo. Una vez listo, poner las flores fritas encima de papel de cocina o de un trapo para que el aceite sea absorbido. Se sugiere consumirlas cuando están aún calientes.
